Van weeshuis naar weeshuis.
Door: Willemien
Blijf op de hoogte en volg Willemien
02 November 2014 | Myanmar, Myanaung
Vorig jaar heb ik mijn reis in Nepal afgesloten met een weekje werken in een weeshuis. Nu ben ik de reis zo ongeveer begonnen in een weeshuis. We hadden een vrije dag in Yangon en ik heb de veerboot 'naar de overkant' genomen. Eigenlijk om naar een pottenbakkersdorpje te gaan. Ik was de enige blanke op de boot (en de eerste die dag, de dag ervoor een stuk of zeven, alle niet Birmezen moeten zich eerst registeren voor ze over mogen). Er stonden wel honderd taxichauffeurs, fietsen e.d. te wachten om me de omgeving te laten zien. Uiteindelijk ben ik met een jonge man in zee gegaan, helaas niet goed naar zijn fiets gekeken, enfin. Het werd een geweldige vier uur durende tocht. Na een half uur kwamen we bij een rivier, daar op een bootje, we kwamen bij een kerkhof waar een zoontje van hem lag. Tsunami uit 2008. Toen bij het weeshuis. Allemaal kleine hutjes. Geen foto's. Heeeel veel kinderen, ook veel jonger dan 6 jaar. Ik wilde niet zomaar geld geven en heb in iets wat op een winkeltje lijkt heeeel veel koeken gekocht en aan Ton Ton, mijn gids, gevraagd die uit te delen. Ik wilde niet de blanke rijke madam uithangen. Maar ze kwamen toch allemaal bedanken met de high five.
Daarna heeft hij me meegenomen naar zijn huis. Zijn eigen huis was vernield door de Tsunami, hij woonde nu met vrouw, moeder, tante en ? en twee kinderen in een bamboe huisje van twee bij vier vierkante meter. Boven een een stinkende rivier. Ja, daar deed iedereen zijn behoefte in!
Er werd voor ons gekookt. Er kwam een grote schaal met rijst, wat groente en... een soort gebakken wurmen. Die schaal werd aan hem gegeven en hij begon mij te voeren. Even blazen, voelen met zijn lippen of het voldoende was afgekoeld en hop een hapje voor ' mamma' zoals hij me natuurlijk noemde. Dan een hapje voor hem, dan weer voor mij Ik heb vrij snel gezegd dat ik genoeg had. Wilde niet het familie eten opeten en voelde me ook wat gegeneerd.
Later op de dag noch naar een prachtige pagode geweest. Daar zonsondergang meegemaakt. Heerlijk op trapjes gezeten en rond gekeken naar de gelovigen (en de toeristen).
Vriendelijke groet
Willemien
Daarna heeft hij me meegenomen naar zijn huis. Zijn eigen huis was vernield door de Tsunami, hij woonde nu met vrouw, moeder, tante en ? en twee kinderen in een bamboe huisje van twee bij vier vierkante meter. Boven een een stinkende rivier. Ja, daar deed iedereen zijn behoefte in!
Er werd voor ons gekookt. Er kwam een grote schaal met rijst, wat groente en... een soort gebakken wurmen. Die schaal werd aan hem gegeven en hij begon mij te voeren. Even blazen, voelen met zijn lippen of het voldoende was afgekoeld en hop een hapje voor ' mamma' zoals hij me natuurlijk noemde. Dan een hapje voor hem, dan weer voor mij Ik heb vrij snel gezegd dat ik genoeg had. Wilde niet het familie eten opeten en voelde me ook wat gegeneerd.
Later op de dag noch naar een prachtige pagode geweest. Daar zonsondergang meegemaakt. Heerlijk op trapjes gezeten en rond gekeken naar de gelovigen (en de toeristen).
Vriendelijke groet
Willemien
-
02 November 2014 - 12:46
Frans Linssen:
mooi om een beetje met jullie mee ted reizen, ik leef helemaal mee!! -
02 November 2014 - 12:48
Jenny Dijkstra-Bosch:
Leuk om van je te horen. Ik wens je heel veel bijzondere momenten.
Als Coby van Opstal je reisbegeleidster is doe haar dan de groeten.
Ik kijk uit naar je volgende verslag. -
02 November 2014 - 13:07
Eric Van Katswaarde:
Mooi om weer op de hoogte te zijn van alle reis verhalen en indrukken.
Dank en tot het volgende verslag.............. Wees voorzichtig en geniet!! -
02 November 2014 - 13:39
Marian Ponsioen:
Willemien,
Dat klinkt al weer helemaal goed. Verrassingen van velerlei aard en ontmoetingen met wie er toe doen.
Ik was naar de Afrikadag, goed en veel aandacht voor de positie van vrouwen. -
02 November 2014 - 15:33
Paula:
Minglabah Willemien!
Leuk om deze reis door 'andere' ogen mee te kijken. Het wordt zeker een inspirerende reis.
Ik was graag meegegaan, maar ben nu net terug uit China.
Heel veel plezier. -
02 November 2014 - 16:14
Rineke:
Had dat voeren wel willen meemaken, Willemien! Wat een ontroerende en bijzondere vorm van gastvrijheid. Ik geniet van je verslag. Heb het goed, Rineke -
02 November 2014 - 16:43
Christien :
oh wat leuk om zo met je mee te kunnen 'reizen'.
Hoe smaakten de wurmen?!? Ons toekomsteten!
Misschien iets voor Jansjes lunchroom.. -
03 November 2014 - 09:45
Onno:
Leuk je verhalen te lezen en nog veel plezier! -
03 November 2014 - 09:45
Onno:
Leuk je verhalen te lezen en nog veel plezier! -
03 November 2014 - 14:16
Wil Velders:
Lieve Willemien,wat leuk om wat van je te horen.Wat een wereld van verschil!
Ga zo verder en we zien elkaar ,Liefs Wil dikke kus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
