Vervoer en meer.
Door: willemien ruygrok
Blijf op de hoogte en volg Willemien
15 November 2014 | Myanmar, Myanaung
Helaas kan ik niet zo vaak een bericht rondsturen als ik wil. Het internet is hier nog in een zeer onontwikkeld stadium. Ik was bijvoorbeeld in Mandalay, een stad van bijna een miljoen inwoners, in een goed hotel met gratis wifi, niet alleen in de hal, maar ook op de kamers. Inderdaad: verbinding (voor degenen die het snappen, puntje en twee boogjes, dus vol bereik!). Mijn hart maakte een vreugde sprongetje. Helaas: mail binnen halen of versturen ging niet en op internet kon ik geen enkele site openen..... Kortom: het is er wel, maar het doet het meestal niet. Vergelijkbaar met de airco in onze bus. Raampjes open werkt echt beter. En het is af en toe 38* dus dan is enige verkoeling wel wenselijk.
Vervoer is hier trouwens helemaal een leuke aangelegenheid. Ik heb al gemeld dat ik een keer met een fietstaxi op stap ben geweest en op het Inlemeer gevaren heb. Inmiddels ook met een redelijke boot met ligstoelen over een rivier naar een Stuppa, een boeddhistische tempel, gevaren en met een veerpontje een rivier over gestoken. Op het pontje was plaats voor zo'n 15 mensen, maar ach daar kunnen nog best drie brommers met bagage (groente, kippen enz.) bij. En waar plaats is voor 15 mensen is ook plaats voor 25. Toch? Een paar uur later, op de terugweg, mochten er minder mensen op. In de loop van de dag was er vrij veel water in de boot gekomen. Er lagen vlonders in, maar dat hielp niet echt meer. Ik ben niet zo'n goede zwemmer, maar ik had wel gezien dat ik de overkant wel zou halen...
Later die dag nog een keer op een bootje. Bij de stad Mandalay ligt de langste houten brug ter wereld, zeggen ze. Vanaf die brug kan je de zonsondergang prachtig zien. Nu had ik ergens gelezen dat je onder de brug bootjes kan huren en dan de zonsondergang vanaf het water kan zien. En dan zie je ook de brug. De meeste groepsgenoten zagen het niet zitten, maar twee vrouwen durfde de gok wel aan. En we vonden een bootje en een roeier en we hebben meer dan een uur genoten op dat stille donkere water i.p.v. tussen de honderden toeristen op de brug. Goed gegokt dus.
We zijn ook een keer met paard en wagen gegaan. De koetsjes boden plaats aan vier mensen, maar de koetsiers lieten er maar twee, soms drie in. Het waren kleine, uitermate goed verzorgde paardjes. Over de zandweggetjes was het ook met twee passagiers best zwaar werk voor ze, dus we waren het met dit beleid helemaal eens. Andere toeristen zeiden dat het geld uit de zak klopperij was, zo werden er immers meer koetsjes verhuurd. Maar volgens ons was het gewoon goed voor de paarden zorgen!
Birma is een paar jaar geleden over gegaan op rechts rijden. Dat bij oude auto's het stuur rechts zit, is niet verwonderlijk. Maar ook nieuwe auto's en bussen hebben vrolijk het stuur rechts. Op een heel enkele uitzondering na. De vele tolhuisjes zijn ook ingesteld op het stuur aan de rechterkant. Ook gloednieuw gebouwde tolhuisjes.
Gisteren de hele dag met de trein gereisd. Wij hadden stoelen in de 1e klas. De 2' klas waren houten banken. Onze stoelen waren een soort vliegtuigstoelen. Helaas konden de meesten alleen nog in de ligstand. Ik had mazzel, mijn stoel kon en rechtop en liggen. De trein reed nergens harder dan 30 of 40 km. Je werd ongelooflijk heen en weer geschud en af en toe bijna uit je stoel gelanceerd, zo hobbelig was het. Regelmatig stops bij mini stationnetjes. Onze conducteur
zei dan dat de trein er zeker 15 minuten zou blijven staan. We kwamen er snel achter dat dat twee dingen kon betekenen: de trein vertrok na 5 minuten of na een half uur. Eigenlijk het best af te lezen aan de hoeveelheid verkopers op het perron. De trein is trouwens veel langer dan het perron, dus het was soms ERG lastig in en uit stappen, zeker met mijn korte beentjes.
Het landschap was erg afwisselend, heel veel verschillende soorten gewassen. Eerder deze reis rijstvelden, nu veel mais diverse soorten groenten en veel bloemen. Deze laatste worden met name gebruikt in de duizenden tempels voor de diverse Boeddha's. Nou ja, er eigenlijk maar een Boeddha, maar die heeft heeeeel veel verschijningsvormen. En daarnaast heb je dan goede en kwade geesten, goden uit andere godsdiensten enz. allemaal verdienen ze een bloemetje.
De boeddhistische stroming hier verschilt trouwens erg van die in Tibet en Nepal. Ik heb mij laten uitleggen dat in Tibet en Nepal, waar het ook barst van de gebedsvlaggetjes, de mensen bidden voor de vrede, voor het welzijn van het dorp, de familie, de mensheid, en natuurlijk een beetje voor zich zelf. Hier zou dat laatste veel meer op de voorgrond staan, je bidt opdat dat ten goede komt aan jezelf, en natuurlijk ook je familie enz. Er zijn hier ook geen gebedsvlaggen, de goede wensen hoeven niet door de wind meegenomen te worden over de wereld.
Genoeg voor vandaag. Ik hoop er foto's bij te kunnen plaatsen.
Vervoer is hier trouwens helemaal een leuke aangelegenheid. Ik heb al gemeld dat ik een keer met een fietstaxi op stap ben geweest en op het Inlemeer gevaren heb. Inmiddels ook met een redelijke boot met ligstoelen over een rivier naar een Stuppa, een boeddhistische tempel, gevaren en met een veerpontje een rivier over gestoken. Op het pontje was plaats voor zo'n 15 mensen, maar ach daar kunnen nog best drie brommers met bagage (groente, kippen enz.) bij. En waar plaats is voor 15 mensen is ook plaats voor 25. Toch? Een paar uur later, op de terugweg, mochten er minder mensen op. In de loop van de dag was er vrij veel water in de boot gekomen. Er lagen vlonders in, maar dat hielp niet echt meer. Ik ben niet zo'n goede zwemmer, maar ik had wel gezien dat ik de overkant wel zou halen...
Later die dag nog een keer op een bootje. Bij de stad Mandalay ligt de langste houten brug ter wereld, zeggen ze. Vanaf die brug kan je de zonsondergang prachtig zien. Nu had ik ergens gelezen dat je onder de brug bootjes kan huren en dan de zonsondergang vanaf het water kan zien. En dan zie je ook de brug. De meeste groepsgenoten zagen het niet zitten, maar twee vrouwen durfde de gok wel aan. En we vonden een bootje en een roeier en we hebben meer dan een uur genoten op dat stille donkere water i.p.v. tussen de honderden toeristen op de brug. Goed gegokt dus.
We zijn ook een keer met paard en wagen gegaan. De koetsjes boden plaats aan vier mensen, maar de koetsiers lieten er maar twee, soms drie in. Het waren kleine, uitermate goed verzorgde paardjes. Over de zandweggetjes was het ook met twee passagiers best zwaar werk voor ze, dus we waren het met dit beleid helemaal eens. Andere toeristen zeiden dat het geld uit de zak klopperij was, zo werden er immers meer koetsjes verhuurd. Maar volgens ons was het gewoon goed voor de paarden zorgen!
Birma is een paar jaar geleden over gegaan op rechts rijden. Dat bij oude auto's het stuur rechts zit, is niet verwonderlijk. Maar ook nieuwe auto's en bussen hebben vrolijk het stuur rechts. Op een heel enkele uitzondering na. De vele tolhuisjes zijn ook ingesteld op het stuur aan de rechterkant. Ook gloednieuw gebouwde tolhuisjes.
Gisteren de hele dag met de trein gereisd. Wij hadden stoelen in de 1e klas. De 2' klas waren houten banken. Onze stoelen waren een soort vliegtuigstoelen. Helaas konden de meesten alleen nog in de ligstand. Ik had mazzel, mijn stoel kon en rechtop en liggen. De trein reed nergens harder dan 30 of 40 km. Je werd ongelooflijk heen en weer geschud en af en toe bijna uit je stoel gelanceerd, zo hobbelig was het. Regelmatig stops bij mini stationnetjes. Onze conducteur
zei dan dat de trein er zeker 15 minuten zou blijven staan. We kwamen er snel achter dat dat twee dingen kon betekenen: de trein vertrok na 5 minuten of na een half uur. Eigenlijk het best af te lezen aan de hoeveelheid verkopers op het perron. De trein is trouwens veel langer dan het perron, dus het was soms ERG lastig in en uit stappen, zeker met mijn korte beentjes.
Het landschap was erg afwisselend, heel veel verschillende soorten gewassen. Eerder deze reis rijstvelden, nu veel mais diverse soorten groenten en veel bloemen. Deze laatste worden met name gebruikt in de duizenden tempels voor de diverse Boeddha's. Nou ja, er eigenlijk maar een Boeddha, maar die heeft heeeeel veel verschijningsvormen. En daarnaast heb je dan goede en kwade geesten, goden uit andere godsdiensten enz. allemaal verdienen ze een bloemetje.
De boeddhistische stroming hier verschilt trouwens erg van die in Tibet en Nepal. Ik heb mij laten uitleggen dat in Tibet en Nepal, waar het ook barst van de gebedsvlaggetjes, de mensen bidden voor de vrede, voor het welzijn van het dorp, de familie, de mensheid, en natuurlijk een beetje voor zich zelf. Hier zou dat laatste veel meer op de voorgrond staan, je bidt opdat dat ten goede komt aan jezelf, en natuurlijk ook je familie enz. Er zijn hier ook geen gebedsvlaggen, de goede wensen hoeven niet door de wind meegenomen te worden over de wereld.
Genoeg voor vandaag. Ik hoop er foto's bij te kunnen plaatsen.
-
15 November 2014 - 15:36
Paula:
Hoi Willemien
Die treinreis is zeker een beleving. Vooral wanneer deze stapvoets over de gammele Goteikbrug gaat. Mbt het rechtsrijden met linksrijdende auto's heeft te maken met de Japanse auto's die ze invoeren. Daar rijdt men nl links en deze auto's zijn makkelijker en goedkoper qua invoerrechten. Ondanks dat men al bijna 30 jaar het verkeer heeft verandert van links naar rechts rijden. Maar gelukkig hebben jullie een extra set ogen voorin, toch?
Veel plezier verder! -
16 November 2014 - 11:20
Wil:
Lieve Willemien,ik zou haast zeggen vind je het nog echt leul!ik weet echter dat je enorm geniet en zoiets ook nooit meer meemaakt.
En in wat voor wereld leven we dan,hier de zwarte pieten discussie,komt het ooit goed,ook al doen we nog zo ons best,dikke kus Wil. -
16 November 2014 - 11:53
Danielle:
Geweldig verslag weer! Ik geniet oo afstand mee. Leuk dat je zo lekker veel aan het varen bent. Dat geeft altijd een heel andere kijk op de omgeving! En ook leuk dat je van het " bekende pad" durft af te wijken.
Veel plezier daar nog! -
16 November 2014 - 13:46
Christien:
Heerlijk weer om te lezen, wat schrijf je beeldend: zie het zó voor me! De hobbelige treinreis deed me denken aan onze nachttreinreizen in China, weliswaar in een softsleeper, die niet zo erg soft bleek te zijn, maar ook zo hobbelig; soms had ik het gevoel uit bed gelanceerd te worden!
Gelukkig sliep ik beneden.....haha!
Hoe vinden de Birmezen jullie? Zijn ze geïnteresseerd en worden jullie vaak op de foto gezet? Dat overkwam ons in China en dat had ik zo niet verwacht daar.
Enjoy en take care! -
17 November 2014 - 14:23
Agaath Steenbergen:
Blijf genieten van alle bijzondere vervoersmiddelen en natuurlijk van het land, de mensen en de cultuur. Wat een belevenis. Agaath -
19 November 2014 - 10:16
Wim:
Wat een leuk uitgebreid verslag van je avonturen.
De reis is wel vol afwisseling met al die verschillende vervoersmiddelen.
Waarschijnlijk ben je wel blij dat ze allemaal door anderen worden bestuurd en jij lekker kunt genieten.
Je hebt al een paar dagen niets gemeld. Waarschijnlijk geen verbinding.
Ik dacht dat er weer een boottocht op het programma stond. Ben benieuwd.....
Ook erg benieuwd naar de foto's die je ongetwijfeld maakt (en nu niet kunt posten).
Geniet lekker verder!
Broer -
22 November 2014 - 12:28
Maya:
willemien, echt genieten hoor, dat verslag van jou. Zie het allemaal voor me, het uitstappen van de trein etc.
Ben erg benieuwd naar je foto's.
nog veel avonturen!
Maya
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
