Tempel
Blijf op de hoogte en volg Willemien
20 September 2013 | China, Shigatse
Tempel
Sinds onze gids hier twee jaar geleden was, is er wifi in het hotel gekomen, dus toch een bericht en wel over een bijzondere ervaring.
Ik had mij van te voren voorgesteld om op de trappen van tempels tussen de monniken te zitten en zo'n beetje te mediteren, hoofd leeg maken en vooral ook: veel om me heen kijken wat er allemaal gebeurd. Helaas, in Tibet mag je alleen met een gids de tempels in en dan is het ' links ziet u Boeddha zus en rechts Boeddha zo'. Op naar de volgende zaal. Nu waren we in ver afgelegen klooster in Samyue, aan de rivier de yangdung ( wordt in India de bramaputra). We waren met een platte boot in 1 1/2 uur de rivier over gestoken en sliepen in een gastenverblijf bij het klooster. Tijdens het bezoek aan de tempel zei ik tegen de gids dat ik moe was en wel beneden bleef wachten... En laat ik dat nu net doen op het moment dat we in de hal van samenkomst zijn. Er staan allemaal banken voor de monniken met hun gebedskleed (of hoe zou dat heten) op hun eigen plek. Bezoekers mogen natuurlijk niet zitten. Ik vond, vlak bij de stoel van de opzichter een plekje op een hoek waar geen kleed lag en ben daar gaan zitten. Zwaar leunend op mijn wandelstokken. Eerst kwam er een jonge monnik, die liep weer weg. Toen een oudere, die keek en knikte dat het goed was! De monniken waren de ceremonie voor het ochtendgebed aan het voorbereiden. Overal een kommetje met een of andere graansoort, daar wordt dan heet water opgegooid en dat is hun ontbijt. Nog een ander kommetje met een soort rijstkorrels. Er waren prachtige beelden gemaakt van yakboter bij de belangrijkste Boeddha gezet en toen ging de gong en klankschalen monnik oefenen.... Wat was dat mooi. Overal lichtjes bij de Boeddha's, de geur van yakboter, rustige monniken aan het werk en dan die kleurrijke klanken.
Enfin, ik kon niet eeuwig een moe vrouwtje spelen en ben na 3/4 uur weggegaan. Ik vertelde aan onze gids, we hebben in heel Tibet dezelfde gids, dat ik het zo mooi had gevonden. 'O, maar als ik dat mooi vond konden we morgenochtend wel een stukje van de ceremonie bijwonen...'. Dus de volgende morgen zijn we vroeg weer naar de tempel gegaan en hebben zo'n 20 minuten meegemaakt. Ook heel indrukwekkend, al die reciterende monniken, maar toen ik daar zo alleen zat....
Sinds onze gids hier twee jaar geleden was, is er wifi in het hotel gekomen, dus toch een bericht en wel over een bijzondere ervaring.
Ik had mij van te voren voorgesteld om op de trappen van tempels tussen de monniken te zitten en zo'n beetje te mediteren, hoofd leeg maken en vooral ook: veel om me heen kijken wat er allemaal gebeurd. Helaas, in Tibet mag je alleen met een gids de tempels in en dan is het ' links ziet u Boeddha zus en rechts Boeddha zo'. Op naar de volgende zaal. Nu waren we in ver afgelegen klooster in Samyue, aan de rivier de yangdung ( wordt in India de bramaputra). We waren met een platte boot in 1 1/2 uur de rivier over gestoken en sliepen in een gastenverblijf bij het klooster. Tijdens het bezoek aan de tempel zei ik tegen de gids dat ik moe was en wel beneden bleef wachten... En laat ik dat nu net doen op het moment dat we in de hal van samenkomst zijn. Er staan allemaal banken voor de monniken met hun gebedskleed (of hoe zou dat heten) op hun eigen plek. Bezoekers mogen natuurlijk niet zitten. Ik vond, vlak bij de stoel van de opzichter een plekje op een hoek waar geen kleed lag en ben daar gaan zitten. Zwaar leunend op mijn wandelstokken. Eerst kwam er een jonge monnik, die liep weer weg. Toen een oudere, die keek en knikte dat het goed was! De monniken waren de ceremonie voor het ochtendgebed aan het voorbereiden. Overal een kommetje met een of andere graansoort, daar wordt dan heet water opgegooid en dat is hun ontbijt. Nog een ander kommetje met een soort rijstkorrels. Er waren prachtige beelden gemaakt van yakboter bij de belangrijkste Boeddha gezet en toen ging de gong en klankschalen monnik oefenen.... Wat was dat mooi. Overal lichtjes bij de Boeddha's, de geur van yakboter, rustige monniken aan het werk en dan die kleurrijke klanken.
Enfin, ik kon niet eeuwig een moe vrouwtje spelen en ben na 3/4 uur weggegaan. Ik vertelde aan onze gids, we hebben in heel Tibet dezelfde gids, dat ik het zo mooi had gevonden. 'O, maar als ik dat mooi vond konden we morgenochtend wel een stukje van de ceremonie bijwonen...'. Dus de volgende morgen zijn we vroeg weer naar de tempel gegaan en hebben zo'n 20 minuten meegemaakt. Ook heel indrukwekkend, al die reciterende monniken, maar toen ik daar zo alleen zat....
-
20 September 2013 - 12:10
Wil:
Dag Willemien,wat ben je dan dicht bij jezelf!gisteren heb ik met Coleta een oefening gedaan om mij wat meer te kunnen ontspannen,ga dus nu 1x p.dag dat doen .Maar ja wel in een andere omgeving!
Wat doe je ontzettend veel indrukken op,dit dagboek help je om alles vast te houden en her te beleven.
En zo reizen wij met je mee,liefs Wil. -
20 September 2013 - 12:46
Nynke:
lieve willemien,
wat een avonturen! ik vond de mobiel kwijt al een hele mooie aftrap!
geniet en laat ons hier maar lekker in de regen zitten
wij bakken wel een appeltaartje van de herfstappeltjes....
eet jij naar rijst en ander oosters spul!
liefs nynke
-
20 September 2013 - 14:53
Marja:
Willemien, wat een fantastisch verslag het is alsof ik naast je zit met een paar krukken natuurlijk. Anders kan ik niet mee maken. De sfeer heb je heel goed getroffen alsof de zure Yak boter door mijn kamer zweefde. Ik heb de kaart ook even bekeken, zo ongelooflijk groot en wisselend met die bergen en rivieren. Fanatstisch reis en ervaring liefs Marja -
22 September 2013 - 21:30
Anita Lokhorst:
Nog even dan zijn wij je kwijt in de Doopsgezinde kerk en ga je een boeddhistische tempel beginnen. Kaalgeschoren hoofden van vrouwen?? Is dat mogelijk. Ik geniet van je verhaal
Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
